Εκκολπώματα

Η εκκολπωμάτωση του παχέος εντέρου είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις του πεπτικού συστήματος. Τα εκκολπώματα είναι σακοειδείς προβολές του εντερικού τοιχώματος προς τα έξω και δημιουργούνται συνήθως σε αδύναμα σημεία, λόγω των πιέσεων που αναπτύσσονται μέσα στον αυλό του εντέρου. Εμφανίζονται κυρίως στο σιγμοειδές αλλά μπορούν να υπάρχουν σε κάθε σημείο του εντέρου. Συχνά η πάθηση αυτή δεν συνοδεύεται από συμπτώματα και δεν χρίζει θεραπείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσονται φλεγμονές (εκκολπωματίτιδα) που μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές.       

Η απλή εκκολπωματίτιδα αντιμετωπίζεται στο οξύ στάδιο με αντιβίωση και διαιτητική αγωγή και δεν υπάρχει ένδειξη για χειρουργική θεραπεία. Ενώ παλαιότερα υπήρχε η αντίληψη ότι με κάθε νέο επεισόδιο αυξάνεται η πιθανότητα σοβαρ΄ών επιπλοκών, νεότερες μελέτες έδειξαν ότι αυτό δεν ισχύει και συχνά το πρώτο επεισόδιο έχει και την μεγαλύτερη σοβαρότητα. Σε περίπτωση που εμφανίζεσαι επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα, δηλαδή διάτρηση του εντέρου ή δημιουργία αποστήματος, εάν δεν υπάρχει γενικευμένη περιτονίτιδα ακολουθείται τότε στο οξύ στάδιο αντιβιοτική αγωγή και αν είναι απαραίτητο η παρακέντηση του αποστήματος. Σε δεύτερο χρόνο συνίσταται η χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντως τμήματος του παχέως εντέρου. Σε περιπτώσεις που υπάρχει γενικευμένη φλεγμονή της κοιλίας τότε η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η μόνη επιλογή.   

Η χειρουργική αφαίρεση του πάσχοντως τμήματος του εντέρου σε προγραματισμένο χειρουργείο γίνεται κατά κανόνα λαπαροσκοπικά και στις πλείστες περιπτώσεις χωρίς την ανάγκη για προσωρινή τοποθέτηση κολοστομίας. Στην περίπτωση επείγοντος χειρουργείου λόγω ρήξης εντέρου συχνά η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει και πάλι λαπαροσκοπικά, σε αυτήν την περίπτωση η τοποθέτηση προσωρινής κολοστομίας δεν μπορεί να αποφευχθεί.     

Σε περιπτώσεις συχνών επεισοδίων απλής εκκολπωματίτιδας ή μόνιμων συμπτωμάτων, που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής του ασθενή, η εξατομικευμένη χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να εξεταστεί καθώς τα πλεονεκτήματα μπορεί να υπερτερούν της πιθανότητας εμφάνισης επιπλοκών.