Σε όλο τον κόσμο, περισσότεροι από 20 εκατομμύρια ασθενείς υποβάλλονται σε αποκατάσταση κήλης ετησίως. Η διάγνωση της βουβωνοκήλης μπορεί να επιβεβαιωθεί απλά με φυσική εξέταση στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών με κατάλληλα σημεία και συμπτώματα. Σπάνια απαιτείται υπερηχογράφημα. Λιγότερο συχνά, μπορεί να χρειαστεί δυναμική μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία. 

Η επιδιόρθωση με χρήση πλέγματος συνιστάται ως πρώτη επιλογή, είτε με ανοιχτή διαδικασία (Lichtenstein) είτε με λαπαρο-ενδοσκοπική τεχνική επιδιόρθωσης. Οι λαπαρο-ενδοσκοπικές τεχνικές (TAPP και TEP) έχουν ταχύτερους χρόνους αποκατάστασης και χαμηλότερο κίνδυνο χρόνιου πόνου. Σε περίπτωση διαπίστωσης  κήλης και στην αντίθετη πλευρά (κρυφή κήλη) κατά τη διάρκεια ΤΑPP όταν υπάρχει η προεγχειρητική συναίνεση του ασθενούς μπορεί να γίνει η επιδιόρθωση αμφοτερόπλευρα. 

Για την πλειονότητα των περιπτώσεων η ενδονοσοκομειακή περίθαλψη δεν είναι απαραίτητη υπό την προϋπόθεση ότι έχει οργανωθεί μετέπειτα φροντίδα.  Στις πλείστες περιπτώσεις, η στερέωση πλέγματος σε λαπαρο/ενδοσκοπική τεχνική επιδιόρθωσης δεν είναι απαραίτητη. Σε μεγάλες ευθείς βουβωνοκήλες (πάνω απο 3 εκ. άνοιγμα ) συνιστάται η στερέωση πλέγματος για μείωση του κινδύνου υποτροπής.  

Συνιστάται στους ασθενείς να συνεχίσουν τις κανονικές τους δραστηριότητες χωρίς περιορισμούς μόλις αισθανθούν άνετα. 

Σε γυναίκες προτιμάτε η λαπαρο-ενδοσκοπική αποκατάσταση προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος χρόνιου πόνου και να αποφευχθεί η αποτυχία διάγνωσης μηριαίας κήλης. Η προσεκτική αναμονή προτείνεται σε έγκυες γυναίκες, καθώς το πρήξιμο της βουβωνικής χώρας συνήθως αποτελείται από αυτοπεριοριζόμενες κιρσώδεις φλέβες του στρογγυλού συνδέσμου. Για μηριαίες κήλες προτείνεται η έγκαιρη τοποθέτηση πλέγματος με λαπαρο-ενδοσκοπική προσέγγιση. 

Για υποτροπιάζουσα κήλη μετά από ανοικτή αποκατάσταση, συνιστάται η λαπαρο-ενδοσκοπική αποκατάσταση. Εάν εμφανιστεί υποτροπή μετά από λαπαρο-ενδοσκοπική αποκατάσταση, συνιστάται η ανοικτή αποκατάσταση.